Update na 5 weken (disculpa me;)

Hoi hoi allemaal,

oeeeh ik zit al bijna vijf weken in Peru en heb nog niets geschreven... dus hier dan toch de eerste update!

Op donderdag 30 oktober kwamen Alex en ik in de vroege ochtend aan op het vliegveld in Lima, Peru. Natuurlijk hebben we ons voor de eerste taxi rit naar het centrum lekker laten afzetten, maar je moet wat:) (de man had een zeer officieel lijkend briefje met prijzen, later hoorde we dat dit toch wel beetje veel was..)
Maar goed in Lima hebben we beetje rondgewandeld, mobiel voor Alex en Simkaart voor mij geregeld en biertjes gedronken met een Peruaanse man die met zijn orkest in NL was geweest en ons meenam naar een eettentje voor wat eten en biertjes. Was heel gezellig! Deze man, Oswaldo, had ook een vriend die helaas wat onverstaanbaarder was maar wel graag veel vertelde. Niet de allerbeste combi, maar als wij hem dan met wat vraagtekens aankeken dan eindigde hij steevast met: Bienvenidos a Peru! (welkom in Peru) en dan konden we weer proosten! Maar we bleven niet slapen in Lima, diezelfde avond gingen we met de bus naar Ayacucho. Dit is een stadje (uit zn voegen gesprongen dorp) dat zo´n 20 jaar (??) is geteisterd door een criminele organistatie: sendero luminoso. Ligt midden in de Andes op 2746 meter boven zee-niveau. Voor ons ideaal om aan de hoogte te wennen. Tijdens de busrit merkten we al dat we wat sneller en dieper aan het ademen waren en aangezien Ayacucho toch niet mega bijzonder leek heb we lekker veel geslapen, zelfs door Halloween heen wat hier best groots gevierd wordt. Wel hebben we een markt en kerkje bezocht, uitzichtpunt bezocht waar een mini kermis was en lekker gegeten.
Meteen ook ondervonden hoe sterk, zwaklijkende oude vrouwtjes kunnen zijn. Want een bijna tandenloos dametje greep me op straat bij mn pols en wou niet loslaten voordat ik haar geld gaf… was echt niet mogelijk los te komen dus toen hebben we maar iets gegeven. Na een stortbui gebeurde er nog wel iets moois. De regen had ervoor gezorgd dat alle straten rivieren waren geworden en oversteken met droge voeten was bijna niet mogelijk. Maar gelukkig was er een man die slecht ter been was en een sort rollator achtige wagen had. Deze man begon toen 1 voor 1 mensen van de ene kant naar de andere kant te verplaatsen over het water met zijn wagen! Vond ik toch wel leuk om te zien  de man leek ook erg blij en iedereen moest lachen om het tafereel.
Na een nachtje in Ayacucho maakten we ons de tweede nacht weer klaar voor een nacht in de bus. Ritten met de bus zijn zeer bijzonder hier. Het zal zeker ook aan het feit hebben gelegen dat we door de bergen moesten maar hoe vaak we moesten stoppen was echt niet normaal. De eerste 14 uur reden we gemiddeld zo´n 40 km per uur door alle haarspeld bochten. Redenen om te stoppen:
- Stenen op de weg die moeten worden verplaatst. (ik zat best voorin dus dan zag ik twee mannetjes eruit springen en de stenen verplaatsen)
- De weg ligt open… (1 keer stonden we zo´n 45 min stil om vervolgens te keren en een andere weg te nemen)
- Dieren die de weg versperren
- De chauffeur wast zijn gezicht in een beekje naast de weg
- Pauze!!!
- Pakketjes afgeven in dorpen die we passeerden
- Een haarspeld bocht die toch scherper is dan verwacht
- Een andere auto die er langs moet

In totaal duurde het 20 uur ipv de verwachte 12 uur om in Cusco te komen. Maar het was wel een ervaring ;-)
In Cusco zijn we nu bijna 5 weken. Elke dag heb ik 2 uur Spaanse les van 8-10, dan lunch ik thuis en in de middag ga ik naar een kliniek om mee te kijken in de medische wereld van Peru. Mijn hostfamilie bestaat officieel uit 7 mensen en een hondje, Toby. Maria en Francisco zijn de ouders. Zij hebben 5 volwassen kinderen. 2 wonen in de Selva (=jungle) waar Maria en Francisco zelf ook vandaan komen. 2 wonen nog thuis, Ingrid en Roger. Zij studeren in Cusco. Hun 5e kind woont ergens in Cusco en is ook betrokken bij mijn vrijwilligers organisatie.
Hun huis staat in San Sebastiaan…. Sorryyyy geen tijd meer, tot de volgende keer! Xxx Wivien